Alemlere Rahmet -6- Şiiri - Kamil Çağlar

İman etmeyen anne ve babaya, itaati yoktur iman edenlerin
Şiddetli sıkıntılara maruz bırakılanlara, nüzul sebebidir ayetin!
Bayıltıncaya kadar dövüyorlardı cahiller, sözünden dönmeyenleri
Kızgın korlara yatırıyorlardı, düşmanlığı artan bu hak yiyenlerin!

Kur’an’ın okunması yasaklanmıştı, alındılar mahallede muhasaraya
Dikenler, pislikler atıyorlardı, mahkum edildiler açlık ve susuzluğa!
Kazandığı kendisine fayda vermeyecekti, küfrün azgın başı Ebu Leheb’in
Karısı da odununu taşıyacaktır elbet, onun için yakılan ateşin!

İlk Müslümanlar kuvvetliydi, amelleri Salih kimselerdi
Aşıktılar adalete ve Allah’a, mücadele ettikçe İslam güçlendi!
Nurlu yollarından ayıramazdı hiç kimse, türlü eza ve cefadan
İnkarcıların hüsranı yakındır, Öyle söylemişti nebi’ye yaratan!

İftira kampanyası başlattılar O’na, itibarını sarsmak için
Büyücü-sihirbaz demeye başladılar, şahsiyetini karalamak için!
Ünlü şair Rebia’yı görevlendirdiler, davasından vazgeçmesi için
Ona da küfrettiler hep beraber, kendi haline bırakın dediği için!

Ne yapsalar vazgeçiremezlerdi O’nu, tebliğ ilahi bir emirdi
İman ve amel sahiplerine müjdelenen, vaat edilen Cennet'ti!
Herkes biliyordu ki, bir insana ait değildi bu sözler
İlahi bir kaynaktan geliyordu hepsi, sürekli nazil oluyordu ayetler!

Etkisini kaybediyordu bütün tedbirler, bataktaki adama benzer
Nefse hoş gelenleri teklif ediyorlardı, itibarlı zenginlikler!
Öldürmeye karar verdiler sonunda, Mekke’nin meclisi Darünnedve’de
Yerine getirme görevini de yüklediler, kılıcını kuşanan Ömer’e!

Bir hışımla hızlandı Ömer, kız kardeşinin evini bastı
Yüzüne karşı okunan, Taha süresini dinleyerek şaştı!
Ona da nasip oldu hidayet, Fatıma oldu buna vesile
Koşarak gitti O’nun huzuruna, gönülden ihtida etmeye!

Bir kere daha kursaklarında kaldı, hüsrana uğradı emelleri
Peygamberin ölüm haberini bekleyen, heyecanlı müşrik kafirleri!
Eğriye doğruya yemin ederlerdi, yoktu izzet ve nefisleri
Ömer’in de mü’minlere katılmasıyla, titremeye başladı artık dizleri!