ALEMLER Beddua EDER Zalime

Dünyanın süsüne çirkefleştiler,
Zaten insan değil, hep kalleştiler,
İnsanlığa çukur hendek eş tiler,
Alemler beddua eder zalime.

Menfaat çıkara, cılkları çıkar,
Kendisi de gönül gönüller yıkar,
Kardeşler kardeşe mermiler sıkar,
Vicdanlar beddua eder zalime.

İblis gibi oyun oynayıp durur,
Vahşetle övünür korku savurur,
Din iman bilmez ki elbette gavur,
Çocuklar beddua eder zalime.

Analar yetirir hayal umutlar,
Bağrına basarak neler kanıtlar,
Kendini savunsa, pasif yanıtlar,
Analar beddua eder zalime.

Kalpleri mühürlü gönül gözü kör,
Mevlam neler verir doymuyor nankör,
Ör be insanlığa her gün çorap ör,
Gönüller beddua eder zalime.

Güyâ medeniyet ondan sorulur,
Ne zulüm vahşetten bıkar yorulur,
Eğer insan olsa dünya durulur,
Adalet beddua eder zalime.

Ne nağmeler bulur çıkarı varsa,
Aklı feryat eder gönlüne sorsa,
Kıyametler kopsa, bu dünya dursa,
Ömürler beddua eder zalime.

Zulme ilim eder iblise hizmet,
Çıkarları varsa ney ki merhamet?
Hiç Haktan bulur mu böylesi rahmet,
İnsanlık beddua eder zalime.

Ramazanım söyler olma kızanı,
Bir gün ıslah eder Mevlam azanı,
Ahmak! Var alnına kader yazanı,
Yer ve gök beddua eder zalime...

02 01 2012 İstanbul