Alemi hal Şiiri - Tuncay Akdeniz

Ruhumu okşardı gelince bahar
Onu hatırlatır bana gülleri
İnliyor yüreğim esince rüzgâr
Bedenle raks eder esen yelleri

İhsanına şükür ettim niyazla
Uyandır gözünü doğa'yı izle
Mevsimi kışıyla baharı yazla
Tükeniyor şu ömrümün yılları

Adem oğlu adem insanlığın bil
Veren alır canı kim olursan ol
Beşikten mezara meçhule bu yol
Umutsuzdur o gurbetin yolları

Bilmem hâyaldeki nedir amaçlar
Ruhun gıdasıdır dini inançlar
Yana yana yatıyor tok ile açlar
Doyuran var karıncayı filleri

Her an değişiyor gün gün nöbetler
Buna tanık gökkubbeler mâbetler
Son nefes üfleyen ebedi mevtler
Susmuş konuşmuyor suskun dilleri

Senide benide birdir yaradan
Zengini fakiri seçmez aradan
Üçbeş ahbap yolcu eder buradan
Değişiyor şu insanı hâlleri

Ervah'dan Berzah'a gelip giden var
Her canlıda bir ruh birde beden var
Kul Tuncay'ı bir imtihan eden var
Dünya ahret yolcusudur kulları