ALEMDEN Utanmadın mı? Şiiri - Ramazan Kılıç

Düzen bozan ey cahillik,
Sömürü şiddet zalimlik,
Sözüm sana hani dirlik?
Dünyadan utanmadın mı?

Dürüstlük insanlık varken,
İnsanlar ekmek bölerken,
Haktan hayırlar dilerken,
Kullardan utanmadın mı?

Gelir gün gün kötü zaman,
Her kul olur zalim yaman,
Bir gün fayda etmez aman,
Saflardan utanmadın mı?

Düğünlerden, halaylardan,
Gönüllerde saraylardan,
Yüzde dökülen nurlardan,
Gözlerden utanmadın mı?

Genç yetiren analardan,
Kale olan babalardan,
Hısımdan akrabalardan,
Alemden utanmadın mı?

Hatırlardan sohbetlerden,
Dost uğruna zahmetlerden,
Vicdandan, merhametler den,
Dinlerden utanmadın mı?

Yedin içtin, nimetlerden,
Sunulan bereketlerden,
Gökteki hareketlerden,
Rab bin den utanmadın mı?

Çocuklardan, bebeklerden,
Can uğruna,emeklerden,
Umutlardan, dileklerden,
Sevgiden utanmadın mı?

Canı yansa sabah olmaz,
Mezardaki, çağır duymaz,
Dünyaya yakışmaz, uymaz,
Ömürden utanmadın mı?

Ramazan ım dünya fani,
Öyle insan var ki, cani,
Kimseler bilmez ahvali,
De,sır dan utanmadın mı?

İstanbul 10 06 2011