Alem Duysun Sesimi

ÂLEM DUYSUN SESİNİ
Döndüm şöyle baktım geçen yıllara
Zaman bir sabun köpüğü erimiş
Kalemin iz bıraktığı yollara
Çoğu hatıralar bizde ser imiş

Sıralasam şöyle yıkılır dağlar
Şafak söküğü gibi günler ağlar
Doğrular birbirini içten bağlar
Sözüm mazlum çığlığına yar imiş

Kale’m, ne ala bir yurttur içimde
Raks eder dizeler, âlem içimde
İlham, gönle doğar rahle içimde
Vuslat şarkısıyla söz eder imiş

Geceler uykusuz, şirin nöbette
Yıldızlar dökülür, gönle elbette
Dualar yeryüzü, âmin mabette
Korku, ecel gözyaşı döker imiş

Vicdan titre, âlem duysun sesini
Huzurda, tesbih eder nefesini
Dünyaya ram eyleme hevesini
Mihnetini dert ile çeker imiş