Alem Şiiri - Naki Aydoğan

Bir varmış bir yokmuş… Dünya denen gezegende. Neye göre? Dünya hayatına göre. Nasıl başlamış? Ortada kalmış. Güneş ile diğer gezegenler arasında. Soğuk sıcak arasında. Ay güneş tutulmalarında. Yıldız görmelerinde ve gezegen düşlerinde. Ağaçlar bir var yok, bir orman var. Bir kaya kımıldar. Soğuk sıcak rüzgâr yeliyle. Bir taş adım atar. Taşlarla eteklerine varır. Bir dağ. Ağaçların arasından bir adam gider. Bir ormandan bir kadınla çıka gelir. Sonra bir bebek ağlar. Dağlar toplaşır. Bir çocuk dolanır ortalıkta. Kuzuları ve danaları otlatır. Bir duman tüter. Tüm bacalar tüter. Duman gökyüzüne yükselir. Karanlık bir köyün içine iner. Bir lamba yanar. Tüm lambalar yanar. Gece yatağa girer. Bir hayat toprak karılır bir geçimlik tohum ekilir. Zaman harcanır. Bir ömür biçilir. Toprak bir boy eşilir. Bir adam toprağa gömülür. Yas tutulur. Unutulur ziyaret edilir. Köy büyür mezarlık genişler. Kıyı kıyı kasabalar iç içe şehirler ölümle yaşam arasında. Bahçeler sonu mezarlıklar başı. Gel zaman git zaman konu komşu kimler geldi kimler kaldı derken. Yokluk varlık Allah büyüktür. Kulları vardır. Allah’ın evinde cem ederler. Varlık yokluk şükür ederler. Eşkıyalık biter. Savaşlar başlar. Savaşlar biter eşkıyalık başlar. Allah’ın kitabı inmiş. Uygarlık kurulup bir medeniyet kavuşulmuş. Dünya bir devre âlem olmuş. Yollar açılmış meydanlar kavuşmuş tüm dünya insanına. Bir var bir yok nere gidelim şimdi. Kelimeler arsından süzülüp devreler arsında cihazlarla bir var bir yok oluruz. Bir gaz bir gaz daha hava doldu. Gaz çıktı hava indi yağmur yağıp su doldu yeryüzü. Hava bir rüzgâr hissedilir su bir dalga seyredilir. Su çözer hava yakar toprak içinde bir damar yokluk bir gövde çimlenir. Büyür de büyür ağaç yerinden gökyüzüne. Cihazlarımıza nice doğal poz veririz. Devre âlem. Evren bir evrim âlem. Mehmet’in bir kedisi varmış. Ayşe’nin bir sürü kedisi olmuş. Ayşe bir köpek edinmiş. Mehmet in bir sürü köpeği olmuş. Sokaklarda kedi köpek eksik olmaz olmuş. Bir var bir yok. Köyün sığırı sabah akşam köyden çıkar köye döner. Hanenin davarları bir koyun bir keçi derken yamaçlarda yaylım yeri kalmaz. Bir var bir yok köyden kente göç başlar. Bir de çocuklar okula yazılır. Birler çoğalır ikiler azalır. Hayatı böl parçala. Evler yükselsin gökdelen dikilsin. Eşya dolsun evlere fabrikalar açılsın. Yollarda araçlar kaldırımda yayalar. Ölenler kitaplardan hortlar. Bir okur bir yazar kim yaşar kim yaşamaz belli olmaz. Kim kral kim çıplak seyri âlem belli olmaz.