Alem Şiiri - Maruf Özülkü

Nasıl birisi diye aleme sorsan beni
Kendi halinde yaşar yoktur derler üzeni
Varsın öyle sansınlar vebalimi alsınlar
Bilmezler ki aşığa yüktür kendi bedeni

Kimi der divanedir bilmez olup biteni
Peşmürdedir libası yoktur tertip düzeni
Meczuptur her bir hali düşünmez bedelini
Parmakta kan akıtan kırmızı gül dikeni

Kimi kınayıp aldı cezbedar hevesini
Diline dolayarak harcadı nefesini
Konuşurken çürüdü lisanı fasılasız
Mizansız zanla basıp kirletti heybesini

Aylar günler saatler hep aynı yöne döndü
Her yeni tez eskidi her akşam taze söndü
Mevsim beyazdır artık utanası yüzlerde
Toplandı gelen giden iki saffa bölündü

Maruf cihana değil nazmına olmuş hayran
Sanatın imzası var her zerrede bir niran
Farketmektir varolmak hissetmektir yaşamak
Sıradan mı sahneler bakar düşünür bir an