Alem. Şiiri - Ömer Çetinkaya

Şu an bir alem deyip,alemi anlatırım,
Ben alemin içinde,alemleri tanırım.

Neden böyle var etmiş? Dünyayı alem alem,
Hisse alalım diye,Her anımız bir alem.

Bir mekâna bin şekil,veren gözüm önünde,
Sabah Dünya bambaşka,akşamsa renkte künde.

Gün doğarken bir çiçek,alem gelir yeniden,
Bir sülûet gözümde,akşamki giden günden.

Tan yerinin attığı,anki alem yaşanır,
Etrafa Nur dağılıp,bütün varlık yıykarınır.

Reşha reşha yayılır,alem'ii ezan sesi,
Bu ses göğün direği,insanlığın nefesi.

Eğer bu ses olmasa,(güneş yola çıkmazdı) ,
Işıktan giysisinin, eteğin bırakmazdı.

Huzmesi kucaklarken,doğan günün alemi,
Tabii eksik bulurdun,bu aciz ifademi.

Tarif edilmez alem,alemi (var eden) de,
Tüken meye yüz tutmuş,sayılı ömür bende.

Allahın(cc) bir mesajı,(IŞIĞIN İFADESİ) ,
Benim asıl görevim,duymak bu (NUR) dan sesi.

Gökyüzüne yazılmış,bulutlardan bir name,
Sana dil uzatmadım,ay dede kaşın eğme.

Ömer Çetinkaya sen Alemi (yapan) ı bil,
Yaratanı bilmeyen,elbette insan değil...

25.05.2006