Aleksandre Loşluk Şiiri - Yorumlar

İsim ve soyismini en çok beğendiğim şairdir, bir de telif hakkı olmasa rahatça okuyacağız şiirlerini..

Atımın siyah kanatları vardı, kömür gibi. Gökten yağan beyaz incilerin altında kaldı. uçamıyorum şimdi.
Gel değdir tenini ruhuma, umudum kanatlansın, okşa düşlerimi ki, buzdan hayallerim alev alev yansın.
Şimdi sonsuzluğu bırakıyorum avuçlarına..birazdan seni alıp kanatlarıma, yoksul göğüme çıkaracağım.. ve köle olacağım bu paha biçilmez aşkının saraylarına. Vur aklımı zincirlere..fikirlerimi yağmala istersen.. ve aşkın gölgesi duşmediyse bu mısralara ayır başımı gövdemden../sadece saçmalak geldi içimden (özür)

efendim.. malum hikaye.. padisahin ati yaslaninca azat etmis..
bir cok harpte dusmana ustunluk sagladigi.. kumanda ettigi ordusu ile.. on safta dogustugu sevgili atina.. ne yer ne icerse.. karisilmasin diye ferman cikarir..

tellallar.. her yerde.. davul calarak.. teblig eder..

fukaranin biriside.. pazara sirtlanmis bir cuval pirinc goturmus.. satip.. evde coluk cocuga bayramlik ust bas alicak..

padisahin atta koskoca pazar yerinde.. gelmis bu fakirin pirinci yemeye baslamis..

padisahin fermani var.. kelle gider korkusuna.. fakir bir sey diyemeyip.. hafifce.. terazisinin.. dirhemini.. kefeye vurarak.. tingirdatir ki.. acaba sesten urkerde.. at gidermi ki diye.. yaninda ki arkadasi diyor ki..

- hemserim.. o ne savaslardan.. harplerden cikti.. kilic kalkan top sesi isitti biliyonmu.. senin tenike tikirtindanmi urkecek diyor..

o hesap.. gercekten de..

bir kimsenin gercek sair olup.. olmadigini anlamak.. aslinda sanilandan cok daha basittir..
haberi yok iken.. gizlice.. arkasindan yaklasip.. kulagi dibinde.. kesekagidi patlattiginiz vakit.. tirsmiyor.. tepki vermiyorsa.. gercek sair sairedir..

cunku o ne badirelerden.. inisli cikisli yollardan gecmistir.. ufak tefek kese kagidi sesi.. ona ninni gibi gelir..

sairin suskunlugu bile en guzel siiridir..

lale hanimin.. inisli cikisli yasaminda.. ipekci.. ipekbocekleri.. altin kozalara sarsinlar siirlerini..

estetik yonu guclu.. her dizesinden adeta bal damliyan..
feraset sahibi yol gosterici.. kurtulus umudu.. siirini tekrar tekrar okuyorum..
bu denli guzel siir yazilabilirdi ancak..

bu vesile ilede mukerrer kez kutlar..
bu halk bagri.. altin harfle yazili siir gibi siirlerinin.. yurek sesinin devamini diliyorum.. yurek sesi susmasin.. kaleme saglik..

Şairin, öyle şahane bir özlemi var ki son bölümünde çok açık izah etmiş.Söylemiş söyleyeceğini.İçinde gizli kalan aşkı netleştirmiş.Böyle söylemeyi beceremeyenlere yol göstermiş. Kutluyorum.O yüreği O kalemi. Saygılarımla.

Eh verilen puanlara layık bir şiir.

Loşluk da hoşluk mu? Yok sa olmayan sevgilide olur boşluk mu? Bilmem günün şiirlerinde mi? Bizde mi bir boşluk var? Bilinmez gidiyor insanlar şiir okumasını mı unutuyor? Yorumcular mı yoruldu? Herkes davet mi bekliyor? saygılar

SUS Kİ!..

İnsan, duygularına mı susar, duygularını yansıtmamak, açık etmemek için mi susar?
“Ben sana susmuşum…”
“Ben bir suskuyum…”
“Ben suskunluğumu dinle…”
“Ben susarak konuşurum…”
“Benim suskunluğum çok şey anlatıyor…”
“Ben susmuyorum, susarak konuşuyorum…”
*
Nedir bu, susarak konuşma veya “sustum” deme modu, modası?
Nedir bu, susarak her şeyi anlatma çabası?
Şaire de, benim gibi aynı dertten muzdarip olmalı. O da soruyor?
Susarak ne yapmak istiyorsun?
Amacın acı vermek mi? Bir esrarı mı, bir bilinmezliği mi sürdürmek, öyle bir duygu, imaj yaratmak istiyorsun?
Şimdi ben, gümüş bir kaptan su içerek senin altın tozlu susmanın sırrını düşünüyorum.

Neyi ima etmekte şaire?
O çok bilinen atasözümüzü…

“Söz GÜMÜŞse sükût ALTINdır…”

Buyurun efendim. Susku (sükût), altın tozu. Yani işlenmemiş… İşleyenin hangi şekle isterse o şekle sokabileceği bir değer…
İyi bir sarrafın elinde, istenilen güzellikte bir takıya, bir şiire, bir hikâyeye, bir romana ve ne isteniliyorsa o şekle dönüşebilecek bir ahval…

Konuştuğu için, anlamaya çalıştığını ifade ettiği için, sözlerini gümüş tastan içilen su imgesiyle dile getirmiş şaire…

*
Aşkı arıyorsan, yere bakmayacaksın.
Yer, örtendir.
Yer, kendinde tüketendir.
Yer, kendine dönüştürendir.

Gözlerini göğe çevireceksin.
Gök, sonsuzluktur.
Gök, özgürlüktür.
Gök, ölümsüzlüktür.
Gök, sonsuza uzanmak, sonsuz olmaktır.
Sevmek de gökler kadar sonsuzluk ve ölümsüzlüktür.

Sevgi, tohum gibi yerden bitmez.
Sevgi cemre gibi gökten düşer gönüllere ve yavaş yavaş ısıtır, yakar…
Mevlevi aşkı gibi, döne döne düşecektir, döne döne insanın içine işleyecektir aşk…
Çünkü aşk, ilahidir, uhrevidir.
Dünyevi tarafı, bir gönüle düşmesi ve orada hayat bulmasıdır sadece… Can’ın bedende bulunması gibi…
Mevlevi misali başını da öne eğsin, pastele dönsün rengiyle… Dönüşüyle gönüllere vidalasın aşkı... Hayatın rengini yakalasın dudaklarında.

(Öyle sanıyorum, burada şaire bir Mevlevi semazeninin resmi karşısında düşüncelerini anlatmış. Yahut Mevlevi törenlerine katıldıysa o andaki duygularını da anlatıyor olabilir. Şairenin, Fransız ressam Colette Deble’nin resimlerine şiirler yazdığı bilinmekte.)

Şiirin asıl can alıcı noktasına gelelim efendi.
Şaire, Türkiye’deki tahsil hayatını Robert Kolej’de yaptıktan sonra artık Avrupa’dadır. Bir iki yıl ODTÜ çalışmaları haricinde hep yurt dışında devam etmiş kariyerine.
Ressam bir Belçikalı ile uzun süren bir evlilik.

Doğulu musun?
Batılı mısın?
Yoksa ikisi mi?
İki olacaksa, ikileşmiş bir kişilik mi?
Şaire bu noktada zorlanmakta.
Kendi gibi milyonlarca Türk insanının Avrupa ve Türk kültürü arasındaki sıkışmışlığının da bir göstergesi, be serzenişi…
İki kişilikli bir insan…
Doğulu da, batılı da olamayan bir insan…

İkisi arasında var olamayan, bir bakıma Şairenin dediği gibi “yoklaşan” bir kişilik.
Sonunda sığınılacak tek yer kalıyor. Kendini, hiçbir yere bağlamadan uzaydan gelmiş gibi hissetmek.
Sevgi de göklerden gönüllere düşmüyor muydu?
Yukarda böyle bir duygunun izdüşümü verilmemiş miydi?
İnsan olmak…
Rahatlatan bir duygu…
İnsan insana, melekler gibi uyumak. Kanatlanıp loş bir âlemde birlikte geçirmek hayatı.
Kimi zaman uçarcasına…
Yeter ki kanatlarımız birbirine değsin. Başka bir şey istemiyorum ben bu hayattan.
*** 'Yağmur Kızı Böyle Diyor' ***

Ve yine…
Yine belirgin olmayan, olamayan loş bir hayat…

Belirsizlikte suskunun huzurunu yaşamayı ister gibi…

*
Anlamca güzel.
Şaire kendini, duygularını, içinde bulunduğu ruh halini güzel anlatmış.

Şair yüreğine sağlık diyorum.
Saygıyla…

19 Şubat 2013
Hikmet ÇİFTÇİ

“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”

günün şiirini kutlarım

iste turk siiri kimlerin eline emanet.. turk siirini kimler yasatip.. hak ettikleri sekilde.. isim yapiyorlar.. yasasin saglikli.. akilli uslu saiir.. sairelerimiz..

aksi olsa idi.. turk siiri.. bir avuc.. sizofren.. paranoyak.. melankolil.. ruh hastalarinin..
psikolojilerinin bozuk oldugu.. doktor raporu ile tespit edilmis.. hedele hodele seklinde.. manasiz.. anlamsiz..

zirva yazan.. sacmaliyan.. insan..
suyun basini tutmus.. dagitim agini.. tekelini.. elinde bulunduranlarca.. sair.. saire.. diye.. tanimlanan.. kisiler eline dusse idi.. turk siiri.. halimiz nic'olurdu.. dusunmek bile istemiyorum..

ben.. ilk okudugum dizeden itibaren..
vucudumu.. ilik bir bahar ruzgari gibi saran..

bu.. bu.. her satirindan.. feyz aldigim.. derinligi.. atlas okyanusu ile esdeger..

bu.. milli hislerimize hitap ettigi denli..

yuksek entellektuel birikimi ile.. kafatasimizda ki loplarida acan..

bu bu.. esi menendi bulunmadik..

turune.. gunumuzde hic bir vakit tesaduf edebilemeyecegimiz.. sanat ustu kere sanat.. calismayi.. ayakta.. avuclarim.. derileri.. soyulana dek alkislarken..

su an gozyasina boguldum.. duygu girdabinda saganak yagis halindeyim..

bu denli.. enfes muthis siir okumamistim..

iste siir bu.. iste sinei millette.. layik oldugu yeri edinip.. asirlara meydan okuyacak.. bir siir..

iyiki varsiniz.. kalem daim olsun.. yurege saglik.. banaa gercek bir siir tattirdiniz..

su gibi ictimm.. likir likir.. akici manidar dizeleriniz.. siz hep yazin.. daha daha cok yazin.. secki sebeb mutesekkirim.. saygilarimla.. iste siir buu..

kalmasin sevgiler kalmasin omuzundaki sevda ile boslukta
temel temelidir insan OL insanligin sevgi ismi àsk Loslukta