Aleksandra, yorgun denizin kızı…
Avuçların nasıl yakamoz kokar...
Aleksandra, siyah göğün yıldızı…
Aşk, dudaklarından nasıl da akar...
Deniz gözlerinle gül Aleksandra,
Gül ki göçmen kuşlar sana özensin.
Bu gece gönlümde kal Aleksandra,
Yetimliğim gözlerinde gezinsin.
Ne zaman ağlasan ışıklar söner,
Kırık mızrap gibi titrer dizlerin,
Buz keser sokaklar, kırılır fener;
Bilmem hâlâ niye dolar gözlerin.
Estikçe fırtına güzelleşirsin,
Dağılır saçların imgelerimde.
Bilmem ki yaramı niye deşersin;
Ah, fazla güzelsin gecelerimde.
Beni bırak, bırak beni burada;
Üsteleme, sana göre değilim.
Bak acılar emekliyor sırada,
Bak şiirler kan ağlıyor sevgilim.
Oysa seni daha sevmek isterdim,
Daha bir yok olmak esmer teninde.
Gözlerinde uyumaktı tek derdim.
Anlarsın sen beni günün birinde.
Senin şiirini yazmak istedim,
Baladını ıslak dudaklarının;
Geceler üstüne gelmesin dedim,
Altında topraktım ayaklarının.
Şâirler en fazla gecede büyür;
Bana o karanlık saçlarını ver.
Sevmek istiyorum seni bir ömür,
Bana boynu bükük sevdalar gönder.
Seni getir bana dudaklarından,
Bana hiç bitmeyen şarkılar getir,
Aydınlığı getir şafaklarından,
Bana denizinden türküler getir.
Güneş gözlerinle gül Aleksandra;
Gül ki papatyalar seni beklesin.
Bana son bir defa gel Aleksandra;
Gel ki mutluluktan kalbim teklesin.
Öleceğim, öleceğim, eminim.
Bak azıyor, hayır yok bu yarada.
Git ne olur, gitsen bile seninim.
Beni bırak, bırak beni burada.
Berfin Bahar Dergisi, Sayı:131
Hisar Dergisi, Sayı:4
Kumru Dergisi, Sayı:4
Kayıt Tarihi : 28.3.2020 23:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
