Aleda’ya Şiirler 1 Şiiri - Sıla Nur Atmaca

Ah Aleda,
Şimdi bir tren katranına karışıp gittin.
Hayalini kurduğumuz her şey,
Kaydı gökyüzünden.
Ellerimi tuttuğun köşebaşını,
Süpürdü seller.

Yağmurlar düşüyor bu kente.
Başındaki zehirli buğu uzaklaşmakta.
Sahi Aleda, artık gelmeyecek misin?
Damlalar dağıtırken mürekkebi,
Tek söz etmeyecek misin?
Hastalıklı bir sevda bu,
Pervasızca bulutuna karıştığım.

Saç uçlarındaki yalnızlık, ağarmakta.
Yokluğunun sancılı acısı,
Kamçılamakta tüm anıları.
Gözlerin, bizden uzakları gözlemekte.
Tanrı’nın nefesi dağıtıyor saçlarını.

Aya gülümsüyorsun,
Gamze beliriyor ufakça.
Gece çökerken şehrime,
Tek damla akıtıyor mendil.

Zamanını henüz bilmediğim anda,
Şakaklarımdan yakaladı beni sevdan,
Haliç’in dar sokağında, 
Ilık bir neşeydi gönlüme akan.
Ana rahminden yeni düşmüşüz,
Ak çarşafa.

Kelimeler, öksüz kalmış yutağında.
Heceler, özlemiş tutuşan kışları.
Belirirken ahval duygular batağında,
Melodi yüklü yumak katranıdır,
Saçlarının alevi.

Ah Aleda,
Büsbütün kavradım yollarını.
Sen, artık benden ayrı yazılıyorsun imlâlarında.
Sen artık yoksun Aleda,
Ellerine yüklediğim anlam silindi zihnimden.