Aldırmam Şiiri - Baykal Kaanalp

Bir taş düştüğünde
Aydan senin dünyana
Gözlüklerim zevk aldığında
Silinmeyi beklerken
Senin tarafından kirletilmekten
Ve büyütmediğinde hala
İçindeki yosunlarını denizinin
Yetişmeyi bildiğinde
Her bağırışımda imdadıma

Aynı keseyle yırtsanda damarlarımı
Kan revan olsam aldırmam
Koşuklarıma kara çalmana
Koşulmuş olmama faytonuna
Ve attığın her bir fırça darbesine
Köhne ve izbe kalmış duvarıma
Sızlanmam çalınan kalp çarpıntıma
Yemeklerime attığın tuzuma