Aldırmadım Ağladım Şiiri - Fatih Kaya

Tüm gözler beni işaretliyordu, bon boş karanlık sokaklarda,
Susmadım, susadım, bir yudum daha çektim boş şarap şişemden , utanmadım kimsenin bakışlarından ağladım geçtim, susadım içtim......
Kimse sormuyordu neden ağlıyorsun diye, sarhoş deyip geçtiler sadece.
Bende söyleyemedim kimselere, hiç derdim olmadığını,
Hiç sevdiğim olmadığını …….
Ve öylece geçtim soğuk karanlıklardan,
Kimse anlamazdı ben ağlayınca,
Susutuğumda umurlarında olmazdı zaten,
Onlar susardı ben ağlardım,
onlar ağlardı ben küserdim....
Ve sokakları gezerdim elimde duble boş şişem,
pencereleri izlerdim!
ahşap pencereleri!
ahşap, beyaz yağlı boyası kirlenmiş,
beyaz çıçeklı perdesinin altında camın buğusuyla oynayan çocuklar olan pencereleri ,
ben olurdum o çacuk aniden, annem gelirdi aklıma, saçlarımı okşar, hacı şakir kokulu yatağıma yatırır, bir öpücük kondurmak için eğilir, ve kirli sakallarım gelir aklıma, ağlarım , kaçarım , küserim, ağlarım! ! ! ! ! ! kirletmem anamın ak yüzünü kirli sakallarımla....
Gün doğar , giderim, sızmışımdır yorgunluktan, ama bakın pencereden, tanırsınız beni, her pencereden baktığınızda pencerenizin altından gecen kişiyim.....