Aldırmadılar 2 Şiiri - Sedat Kocabey

Yola çıktıklarım yolda bıraktı
Sendeledim düştüm kaldırmadılar
Canım dediklerim canımı yaktı
Vurdular kırdılar aldırmadılar

Duymazdan geldiler yeter dedikçe
Çok mutlu oldular darbe yedikçe
Daha da ezdiler ben inledikçe
Vurdular kırdılar acımadılar

Gülmeye hasretim mutluluğa aç
Kimseler yarama olmadı ilaç
Yıllardır sevgiye yaşadım muhtaç
Vurdular kırdılar aldırmadılar

Umutlarım soldu hayalim soldu
Her günüm çileyle kederle doldu
Azrail peşimden ayrılmaz oldu
Vurdular kırdılar aldırmadılar

Dünyada çekmedik acım kalmadı
Artık bedenimde gücüm kalmadı
Vazgeçtim kimsede öcüm kalmadı
Vurdular kırdılar aldırmadılar
'a yaz
Aa