Aldırma Diyorlar Şiiri - Ertuğrul Temizy ...

Aldırma diyorsun da, gel de aldırma
Kurduğun sofrayı gel de kaldırma
Sen ki emek veriyorsun, yoruluyorsun
Köşene çekil de uyu diyorlar, sana
Sende buna seviniyor musun?
Yaptıklarını hiç beğenen yok
Ne ona yaranıyorsun ne buna
Üstüne bolca günah kazanıyorsun
Düşünme diyorlar birde sana
Güya bir düşünen varmış
Aslında O düşüneni bir tenhada kıstırmak lazım
O lazım bu lazım herkese her şey lazım
Ya akıl? Ha o mu?
Boş ver canım diyorlar, akıl sana ne lazım
Keşke, bilenler susmasa
Bilmeyenlerde konuşmasa
Görenler gördüklerini anlatsa
Duyanlar duyduklarını
Keşke kötü işlerde konuşan diller
Hayırlı işlerde yorulup susmasa
Herkes bir yola girmiş gidiyor
Herkesin ağzında bir türkü
Buda gelir buda geçer
Bu düzen değişecek
Hayırda hayır vardır
Bilmem ne bilmem ne
Her şeyin gelip geçtiği bir gerçek
Ama inandığım bir gerçek daha var ki
Düzen değişir belki de
Düzülenler asla değişmeyecek
Evet dediğim her şey de
Her evet dediğim olayda
Başıma gelmeyen kalmadı
Ne zaman hayır desem
Hep kurtuldum şerlerden
Kefil olur musun dediler oldum
Belamı da buldum
Şahit olur musun dediler oldum
Bize katılır mısın dediklerinde
Evet deyip katıldım
Her evet deyişimde kazıklar yaslandım
Gerçektende hayırda hayır var
Hayırda hayır vardır diyenlere ben katılmıyorum
Ben hayırda hayır sözünün gerçekliğine katılıyorum
Yoksa it de dese köpek de dese
Dostta dese düşmanda dese
Dürzüde dese deyyus da dese
İnanan inanmayan her kim hangi pezevenk derse desin
Hayırda hayır vardır sözü asla değişmiyor

Bin doğrunun içine bir yalan katmak
Bir doğrunun içine de bin yalan katmak
Sonra buna herkese inandırmak
Bana pek güzel gelmiyor
Yalanın pembesi beyazı olmaz
Yalan yalandır
Amaç kandırmaksa insanı
Bunun izahı olamaz
Bekle diyenlerden birisiyim
Bekliyorum
Zaman bana sanki ceza geçmek bilmiyor
Ama zorda kalınca ve elden gelen bir şey olmayınca
Olayları kabullenmek sabır değildir
Sabır elinden gelen varsa
Ona rağmen bekleyip inandığına inanmaktır
Sabır benim işim değil diyordum
Ama diyene değil sabrettirene bakıyorum
Onun bana sabrettiği kadar olmasa da
Az biraz sabredeyim diyorum
Ama üstüme çok geliyorlar diyorum
Tamam, görüyorum diyor
Artık dayanamıyorum diyorum
Kaldıramayacağın yükü sana vermem diyor
Ben o diyene inanıyorum
Ya yükümü benle birlikte kaldırır
Ya benimle birlikte sabreder diyorum
Yolum belli hep ona gider tüm yollarım
Arada bir sapsa da
Kestirmeden gitsem de, ondan uzaklaşsam da
Yolum hep ona
Bildiklerimi anlatayım mı diyorum
Dur fitne çıkarma diyor
Susan dil şeytan mıdır diyorum
Halin belli niyetine bakıyorum diyor
O ne diyorsa ben ona uyuyorum
Ama beni uyuyor sanıyorlar
Oysa ben sadece ona uyuyorum
Onlar kendilerine uyduğumu sanıyorlar
Benim emir aldığım yer belli
Ama onlar emirleri kendilerinin verdiğini sanıyorlar
Benim sadakatimde belli
Ama onlar benim onlara sadık kaldığıma inanıyorlar
Benim safım belli
Ama safımı bozmaya çalışıyorlar
Sabret diyor da başka bir şey demiyor
Elimi kolumu kırk bin yerden bağlıyor
Yoksa bak bakalım
Kimin anası ağlıyor
Biliyorum ki gücüm kıla
İnancım ona bağlı
O isterse kılı da kulu da güçlü kılar
O halde yine ben susayım
Onlar da beni onlardan sansınlar
Sonra bir ara bakarım
Kim kimdenmiş diye

Eğer ki; sen olmasaydın arada
Kimler yanacaktı burada
Cehennemi dünyaya getiremem haklısın
Ama yanabildiği kadar yanardı hain
Ben sadece ateşi yakar
Seyrine dalardım
Gerisi sana kalmış
Bana ne kim yanmış kim yanmamış
Şimdi sus diyorsun susuyorum
Ama bilesin ki
Beni çok ağır bir yükün altında bırakıyorsun