Bakışlar dağlıyor akrepten yaman,
Sen yarama bakma, göremiyorsun.
Korkudan karardı, aydınlık zaman,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Anla biraz, dinle biraz durgunum,
Belalara karşı durdum yorgunum,
Bodur devler pusu kurdu vurgunum,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Doğruya götürmez, çizgiler eğiri,
Tükenen, başlayan yazgılar eğri,
Hasret duldasında, dizgiler eğri,
Aldırma baksan da göremiyorsan…
Nar kırmızı dürtü kan kusturduğun,
İçindeki sesler zor susturduğun,
Kendi başkaldırın hep bastırdığın,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Karanlık ardından kar fırtınası
Sulu sepken yağsa yok bir manası
Altın kalpli; ak süt vermiş, anası,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Zamanın koynunda kıpırdar durur:
Umut, gök kubbeye başını vurur,
Kurşuni bulutlar yağmadan kurur,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Çimen neden yeşil, ateş kırmızı?
Say, avuçlarım da sönmüş yıldızı,
Bir sonrayı bekler bir öksüz sızı
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Kayıt Tarihi : 20.6.2011 19:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan organik bir makine değildir. Onun bir de manevi yanı vardır. İnsan, sadece bedenden ibaret değildir. O binlerce türde, karmakarışık çözümü zor duygular yumağıdır. Geçmişin elemlerini, geleceğin endişelerini daima ruhuna tokmak gibi duyuran her şeyi ama her şeyi kurcalayan bir akla, yine kendine has fakülteleri ve doyum için yine kendine has bir kalbe sahiptir. İnsan, hem düşünerek, hem bilerek hem inanarak gerçek insan olabilir.
Düşünce kelimesi, insanlık tarihi boyunca, her milletin sözlüğünde bulunan çok eski bir kavramdır. Düşünmeyi emretmeyen din, düşünmeyi geliştirmek istemeyen bir eğitim sistemi yoktur. Mukaddes kitabımız Kur’an-ı Kerim’de belki yüzlerce defa bu emir tekrarlanmıştır.
Dinimiz, ister ayakta olalım, ister oturalım, ister yatalım, her durumda düşünmemizi, gerçeği aramamızı emreder: “Onlar, ayakta iken, otururken, yanları üstüne yatarken hep Allah’ı hatırlayıp anarlar ve göklerin, yerin yaratılışı hakkında inceden inceye düşünürler.” (Kur’an-ı Kerim, Al-i İmran Suresi Ayet:191) Düşünmek dinimizce ibadet sayılmıştır. Toplumumuzda da düşünen insanlara saygı duyulmuş, itibar gösterilmiştir.
Şartlanmış insanların ise önünde öfkelendikleri tetik kelimeler vardır. Ülkemizde, Allah, millet, vatan, Atatürk, mülkiyet, laiklik, Türk, türban, bayrak, adalet gibi kavramlar karşısında köpürenler, bozkurt, Türk milliyetçiliği, milli devlet kavramları karşısında kuduranlar şartlanmışlardır. Düşünmenin önündeki en büyük engeldir şartlanmışlık. Çünkü şartlanmışlık gözleri kör, kulakları sağır ve vicdanları duyarsızlaştırır.
Düşünen insan araştıran, hakikate özlem duyan kimsedir. Dinimiz, asla aklı susturmaz, onu, parça akıl olmaktan kurtarır, nefsin karanlığından tevhidin nuruna çıkarır: Düşünmeye ve araştırmaya bir ibadet aşk ve huzur getirir.
Bir problem karşısında insanların çeşitli hipotezler kurması, bunların ışığında bilgi toplaması, topladığı bilgileri uygun bir yoruma tabi tutması ve makul sonuçlara varılması için zihnin soğukkanlı ve sistemli bir çaba içinde bulunmasıdır düşünme.
Düşünce yolu, düşünmeyi emreden araştırmayı ibadet sayan, taklidi imandan tahkiki imana çımayı isteyen yüce peygamberin (O’na selam olsun) yoludur.
Umut, gök kubbeye başını vurur,
Kurşuni bulutlar yağmadan kurur,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Güzel şiiriniz için kutlarım.
Umut, gök kubbeye başını vurur,
Kurşuni bulutlar yağmadan kurur,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Bu muhteşem şiiriniz için kutlarım.
Umut, gök kubbeye başını vurur,
Kurşuni bulutlar yağmadan kurur,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Bu muhteşem şiiriniz için kutlarım.
Umut, gök kubbeye başını vurur,
Kurşuni bulutlar yağmadan kurur,
Aldırma baksan da göremiyorsun…
Allah hepimize görmeyi nasip etsin...
TÜM YORUMLAR (11)