Aldırma Anlayacak Bizi Dünya

Aldırma anlayacak bizi dünya

Hücre hücre, koğuş koğuş

Parmaklıkların ardından çıkıp birgün

Yeşilliklere uzanarak sereserpe

Bütün kapıların kapandığı zaman yüzümüze

Erkekler ağlamaz deme

Bir kütle gibi yığılmayacağız yere

Düştüğümüzde meydanlar çatlayacak

Kelepçeli ellerimizde güller duruyor hala

Bilekçemize aşk yazılı

Aldırma birgün anlayacak bizi dünya

Ne kurşunlar yağıyor ne ben ölüyorum

Ve haykırıyorum çatılmamış ne varsa

Hani al bir gelindi gorejde bağdat diyarımızdı hani

Ah grozni va gazze

Çık artık kulenden ey şair

Ne şarkılar çalıyor ne de ben söylüyorum

Saçlarına uzanan ellere alışan dünya birgün hükümranlığınada alışacak

Ve susacak nefret

İstanbul kavuşacak sana

Göğsüne sımsıkı tutunmuşken şehrin

Bu avutulmamış öfken düşerse eğer geceye

Kahırla mühürlediğin mektuplarına hiçbir el uzanamayacak

Kelamına değen nakkaşlarına kanına yaklaşmayacak hiçbir hattat

Bu esaret yıkacak birgün duvarlarını konstantinin surure

Vaktidir üfle neyzen

Yare ulaşmazsan ney kırılacak

Kurumazsa mürekkebi ölecek katip

Kentin tam orta yerinden dağılacağız hepimiz

Ve birgün beni unuttuğunda

Ayaza yakalanmış kış gecelerinde öksürüklerim kovalayacak nefesini

Hani nerde boynuma sığınan ellerin

Çöz dilimdeki uykusuz cümleleri sevgili

Bu kaçıncı vardiya kaçıncı defter

Tetik düşürmeden parmaklarım bir sona ulaşmalıyım

Batının yüreği boğazımı sıkıyor

Ezgiler düşürdüğüm yokluğuna bir isim ver sevgili

Sen ve ben ve sonsuzluğu çalınmış ülkem

Türküleri çıkarırsan hiçbir şey kalmayacak aramızda

Bütün savaşçıların öldüğü yerde

Hiçbir aşkı yakıştıramadığın bana

Yakışıksız kaldığıma

Bakma öyle kaba göründüğüme

Yüreğim bedenimden daha büyük

Gözlerim yüzümden kovulmuş olsada

Dön demeden

Aldırma

Birgün bizi de anlayacak dünya

Mustafa Kadir MEDSUS