Aldırma Anlayacak Bizi Dünya

Aldırma anlayacak bizi dünya
Hücre hücre, koğuş koğuş
Parmaklıkların ardından çıkıp birgün
Yeşilliklere uzanarak sereserpe
Bütün kapıların kapandığı zaman yüzümüze
Erkekler ağlamaz deme

Bir kütle gibi yığılmayacağız yere
Düştüğümüzde meydanlar çatlayacak
Kelepçeli ellerimizde güller duruyor hala
Bilekçemize aşk yazılı
Aldırma birgün anlayacak bizi dünya

Ne kurşunlar yağıyor ne ben ölüyorum
Ve haykırıyorum çatılmamış ne varsa
Hani al bir gelindi gorejde, bağdat diyarımızdı hani
Ah grozni ve gazze
Çık artık kulenden ey şair
Ne şarkılar çalıyor ne de ben söylüyorum

Saçlarına uzanan ellere alışan dünya birgün hükümranlığınada alışacak
Ve susacak nefret
İstanbul kavuşacak sana
Göğsüne sımsıkı tutunmuşken şehrin
Bu avutulmamış öfken düşerse eğer geceye
Kahırla mühürlediğin mektuplarına hiçbir el uzanamayacak
Kelamına değen nakkaşlarına kanına yaklaşmayacak hiçbir hattat
Bu esaret yıkacak birgün duvarlarını konstantinin surure

Vaktidir üfle neyzen
Yare ulaşmazsan ney kırılacak
Kurumazsa mürekkebi ölecek katip
Kentin tam orta yerinden dağılacağız hepimiz

Ve birgün beni unuttuğunda
Ayaza yakalanmış kış gecelerinde öksürüklerim kovalayacak nefesini
Hani nerde boynuma sığınan ellerin
Çöz dilimdeki uykusuz cümleleri sevgili
Bu kaçıncı vardiya kaçıncı defter
Tetik düşürmeden parmaklarım bir sona ulaşmalıyım
Batının yüreği boğazımı sıkıyor
Ezgiler düşürdüğüm yokluğuna bir isim ver sevgili

Sen ve ben ve sonsuzluğu çalınmış ülkem
Türküleri çıkarırsan hiçbir şey kalmayacak aramızda
Bütün savaşçıların öldüğü yerde
Hiçbir aşkı yakıştıramadığın bana
Yakışıksız kaldığıma
Bakma öyle kaba göründüğüme
Yüreğim bedenimden daha büyük
Gözlerim yüzümden kovulmuş olsada
Dön demeden
Aldırma
Birgün bizi de anlayacak dünya