Aldırma Şiiri - Mustafa Şekerci

Kir pas içinde
Yabancısı olduğumuz bir zamanın kenarından
Hırsız gidişi geçerken
Çocuk masumiyeti kadar değildi öfkemiz.

Açtığımız her yarayı
Diğeri için sarardık aceleyle
Halbu ki
Acısız yaşamak üstüneydi her şey.

Bedensel uzaklığımız kadardı
Ruhsal yakınlığımızın kilometresi
Kolay değildi elbet
Paramparça birlikteliği
Cam kesiği yaralar ortasında saklamak

Her şey tamam da
Anlatmıştım sana bir adam nasıl ölür yalnız bırakılmaktan.
Nasıl kör bıçak olur da saplanır sevişmeler
Dört duvar nasıl devrilir zifir karanlıklarda üstüne.
Ve nasıl korkar olur gözlerine bakmaktan

Tek müznibiysem bu günahın
Aldırma..
Ne kadar kefareti varsa bedelden yana.
Onu da öder bu adam
Müebbete hükümlü mahkum edasıyla