Aldın da gittin Şiiri - Erbil Pozam

Gülmeyen bahtım vardı, seninle güldü,
Sen giderken yarımı aldın da gittin.
Sevgin çorak gönlümde açan tek güldü,
Sen giderken vârımı aldın da gittin.

Bir küçücük kıvılcım döndü yangına,
“Ne oluyor? ” der iken döndüm şaşkına,
Bir an insaf etmedin Allah aşkına,
Sen giderken aklımı aldın da gittin...

Gururum paramparça, gönlüm yaralı,
Ardında dağlar kadar derdim sıralı,
“Gitme” diyemezdim gelse kralı,
Sen giderken umudu aldın da gittin...

Varlığın bir lütuftu, sesin letafet,
Zihnimde kalan resmin safi zarafet,
Diyecek yüzün varsa haydi, inkâr et!
Sen giderken kalbimi çaldın da gittin...

Yüzün bence bahardı, gülüşün güneş,
Sanırım ki bir ömre senle bir gün eş...
Başka biri olamaz benle bir gün eş,
Sen giderken yuvamı aldın da gittin.

Bilmem şimdi nasılsın, ne diyardasın,
Keyfin nasıl, hoş mudur, kaç ayardasın,
Kaç göz ile çevrili, kaç nazardasın,
Sen giderken bahtını saldın da gittin.

19.12.2014
24:00
Eskişehir