Aldım Kalemi Elime Şiiri - Kemal Berk

Aldım kalemi elime, bir şeyleri yazsam diye
Ben kaleme baktım, kalemde bana
Yürümedi, yürümüyor bir tek adım bile attırmıyor
O direndi, ben direndim.
Tuttu yine bir inadı,
Katır bile şaştı kaldı bu hale
Saatlerce düşünerek, tek başıma kalakaldım masada
Kapatıp da gözlerimi, hayallere dalarken
Niye dedim niye!
Niye yazamıyorum
İçimde bir ses "dur diyordu dur"
Her sabırda vardır hayır
"Bırak yazmayı diyordu san ki bana
Sen bilmezsin ama, ben bilirim diyordu"
"Her sırrını verme ele
Bir fincana kulp takanlar
Sana neler takmazlar ki"
Bu laf da neyin nesi diyerek düşündüm durdum
Onlar orda burada laf ederek, seni bir gün üzecekler, bu günden daha kötü hale düşeceksin.
Sen bilemezsin ama, ben bilirim diyordu ve;
"Her zorluğun arkasından, güzel günler gelecek, kolaylıklar sağlanacak ve yüzünüz de güller açacaktır" diyordu.
Sustum kaldım.
İste o an!
Kalem duyarda, durur mu hiç yerinde?
"On beş, yirmi yaşında ki genç gibi
Davulun sesini duymuşçasına
Nasılda oynayarak, zıplayarak ilerliyordu
Dur durak bilmiyordu
Kızgın yağa düşen su tanecikleri gibiydi"
Ama diyordu içimde ki "O" ses
"Yaz ama ifşa etme
Yaz ama isyan etme
Yaz ama, ne kıran ol, nede kırılan"
Sadece tevekkül et ve sabret
Sevdiğine, sevgiline güven diyordu.
Ah sabır ah!
Kimi zaman, kartalların bile çıkamadığı enginlerdesin,
Kimi zaman en derin, cehennem çukurlarında

Kemal'erenKemal Berk.
3.1.2022