ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)
Doğum tarihi: 20 Ekim 1943
Ölüm tarihi : 15 Ekim 1986
Dedim:
Dumanlıdır bu gözlerim dumanlı,
Bir kız sevdim uzaklardan selamlı.
Bir kelebek, baldan tatlı kelamlı
Aşık oldum a güzel kız ben sana.
Dedin:
Dumanlıymış neden gözün dumanlı
Sevme beni, değilim ben selamlı
Ne kelebek, ne sözlerim kelamlı
Aşık olma a Erdener sen bana.
Dedim:
Yaza yaza kalem bitmez, ben bittim.
Korsuz odda duman tütmez, ben tüttüm.
Revan oldum aşk yoluna uz gittim,
Aşık oldum a güzel kız ben sana.
Dedin:
İstersen yaz, ister yazma, bana ne.
İster kor ol, ister duman bana ne.
İster gitme aşk yoluna bana ne
Aşık olma a Erdener sen bana.
Dedim:
Kara kara karardı bak ocağım,
Sevgi bekler, seni bekler kucağım.
Sana yakın aşk olunca bucağım
Aşık oldum a güzel kız ben sana.
Dedin:
Kara ocak alsın seni götürsün
Beklemesin beni sakın kucağın
Bana yakın olmasın hiç bucağın
Aşık olma a Erdener sen bana.
Dedim:
Seven der ki, “yüreciğim kül olmuş,
Ahu gibi sevgiliye kul olmuş,
Karakışta kuruyan bir gül olmuş.”
Aşık oldum a güzel kız ben sana.
Dedin:
Senin yanan o yüreğin bir dursa
Gözün dönse, gönlün hepten kudursa
Senin olmam, zaman aniden dursa
Aşık olma a Erdener sen bana.
Muhip Erdener SOYDAN
15 Ocak 1963
Kayıt Tarihi : 25.2.2005 12:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Can dedi…
Dedim başlayayım gül ile söze
Aklıma bir türlü gelmedi gitti
Nazar mı değdiler geldik mi göze
Gözlerim bir gülü görmedi gitti...
Canan dedi…
Gül nazıyla çeker göze perdeyi
Aklın alır baştan siler her şeyi
Canan der ki seni ve bir de neyi
Aynı telde aynı dilde inletir.
Can dedi…
Gülün nazı çekilirse naz olur
Kopartırsan onun ömrü az olur
Bir söz söyler bülbülüne yaz olur
Bülbül yaz ayını görmedi gitti
Canan dedi…
Gül nazına katlanması zor olur
Her nefeste diken olur köz olur
Yakınırsan ele dile söz olur
Canan der ki güle sevda sabırdır.
Can dedi…
Bilirim sabırdır her şeyin başı
Bülbülün tek güldür ekmeği aşı
Hasretinden akan gözümde yaşı
Gelip de yanıma silmedi gitti
Can gene dedi…
Güneş battı ay gruba yaklaştı
Kuşlar uçtu kelebekler koklaştı
Bülbül gülün dallarında saklaştı
Gitmeden cevabın vermedi gitti
Can bir kez daha söyledi…
Bülbül söyler gül yerinde dillenir
Kalp sızısı ta derinde dillenir
Türkü olur saz elinde dillenir
Vuslatın türküsün çalmadı gitti
Bir kez daha…
Vur mızrabı vur sazımın teline
Siyah şalın dolamış ta beline
Kapılmışım nazlı yârin yeline
Yel geldi de gülüm gelmedi gitti
Canan cevap verdi…
Aldım mızrabı vurdum sazın teline
Dileğimi saldım o dem sabâ yeline
Delip aşk mührünü şöyle derine
Elleriyle vursun o yâr istedim
Can son kez dedi…
Mühür Süleyman’ ın ben garip yolcu
Şu dünya bir han gül ise hancı
Girmemek o hana içimde sancı
Girmeye bir davet gelmedi gitti
Canan Son sözünü söyledi…
Canan derki sevda mührü vuruldu
Yürek yandı gam otağı kuruldu
Davet diyen yâre çağrı sunuldu
Hâlâ ne bekliyor bilmek istedi
TÜM YORUMLAR (8)