Aldı Götürdü. Şiiri - Seyfeddin Karahocagil

Aldı Götürdü…
Takıldım şiirin sır yumağına
Sardı beni çekti aldı götürdü
Girince sevdanın gönül bağına
Koskoca bir ömrü çaldı götürdü

İşledi sineme ta içten içe
Taht kurdu oldu mu bir kraliçe
Yürüdük yürüdük vardık mı hiçe
Böyle bir gaflete saldı götürdü..

Bazen poyraz oldu esti ha esti
Bazen engel oldu yolumu kesti
Ömür denen ne ki bir küçük testi
O da gam yüküyle doldu götürdü.

Bazen çağlayanda suyun akışı
Bazen oldu sanki dağın yokuşu
Bir güzelin sevgi dolu bakışı
Kaç kez yüreğimi deldi götürdü.

Şuara mülkünde ne kortlar söktük
Nasihat denilen tohumu ektik
Gelişsin diye de gözyaşı döktük
Eloğlu yemyeşil yoldu götürdü..

İşte şair böyle garip birisi
Laf-ı güzaf derler bundan gerisi
Gece gündüz bilmez ilham perisi
Zamanlı zamansız geldi götürdü.

Bazen hasım oldum kendime kendim
Mazluma merhamet zalime kindim
Dertlinin derdini ben dert edindim
Müzmin yara gibi kaldı götürdü.

Toprağa söyledik taşa söyledik
Kuruya söyledik yaşa söyledik
Yazık ki çok kere boşa söyledik
Zaman bir nefeslik yeldi götürdü.

Seyfi der kardeşim ne desem size
Kudret böyle yazmış talihi bize
Aşk ile el ele düştük denize
Çıkması ne mümkün daldı götürdü.
Seyfeddin KARAHOCAGİL