Aldatmak Şiiri - Cevdet Dino

Uzayan şafağım
Bir düğün akşamında
Terli resimler
Ardında duran bir fon…

İklimin sertliği
Terimi silerdi
Tarihi yazan aşktı
Aşksa aldatmak

Eskiden her düş
Kendi masalını yaratırdı
Sofrasında tanrının

Tanrının sofrasında
Aşka muhtaç kalınırdı
Yoksa kaçınılmaz bir sondu
Aldatmak…

Erkek çocuğa hasret kız analarına
Tanrı seslenir:
“Urçan kadının ellerinde
ilahlaşır bir kız çocuğu! ”

Tanrı kendini aldatırken o sahnede
Yüreğinin köşesindeki kızıl şamdanda
Erimiş bir mum ve yanmış bir ip durur
Kadehinde yasaklı şarabı…

Bir akşamüstü ellerimizden
Kayıp giderken bir yıldız,
Hasreti yaşamak dürtüsü kalır sadece
Ve her hasret bir aşkı doğurur
Her aşk bir aldatmaya gebedir

Bad-ı saba çaldığında demir tokmaklı kapını
Koynunda minnacık bir çocuğun elleri dolaşır
Göğüs çeperin yırtılır acıdan
Ama tez alışırsın yeni doğana