Aldatmak! .. Şiiri - İsa Yılmaz

-sen de unut istersen

-unutmak mı

-evet, unutmak hem de ebedi

-çok ağır ama bunun bedeli

-başka yol var mı hani

-aşkta yol mu yok

-yok işte, ateş suyu yaktığında kavuşuruz anca

-beklesek o günü

-beklemek mi o günü

-evet, kıyamet kopsa bile

-bu bir delilik

-sen dememiş miydin sevmektir, delilik

-o zaman başkaydı

-aklın aşk ile sarhoştu biliyorum

-ayıldım, bunu da bil o zaman

-bense sarhoşum hala

-biliyorum, ama acı verecek bu sana

-unutmak acı vermeyecek mi sanıyorsun

-ah deli sevdalı

-sanıyor musun ki güneş sensiz de parlayacak

-sus.. ne olur sus

-sen de unutamazsın

-unuturum görürsün

-sus... ne olur sus, ölümüm oluyorsun

-ama gerçek bu, imkansız bizimkisi

-yürekten mi söylersin, yoksa bir şey mi bilirsin

kaldırıp da başını, gözüme bakar mısın

-evet bilirim, ama bir sır gibi saklamalıyım

-bu sır alev olup dağlasa da mı beni

-gizliyken ateşse, aşikarken hiç yaşatmaz seni

-madem söylemeyeceksin sen de kalsın

-şimdi veda vakti, gitmeliyim ilham perisi

-git, ama unutma ki seni unutmam ki

...

bir veda sahnesiydi bu
yaralı bir kalp sönmüş bir aşka
veba karantinasında tutulmuştu
adam sevginin son durağında
aşkın nefrete dönüştüğü basamağı aşmıştı
kadınsa henüz aşk basamaklarını tırmanıyordu
adam artık kadını sevmiyordu
sevse de onun gözlerinin içine bakamıyordu
kadın, adamın halinden bunu anlamıştı
adam sırrını sakladığını sanıyordu
oysa o sır çoktan aşikardı
ama kadın aşkın nefrete dönüştüğü
soysuz doruğa varmamıştı
o durakta sadık eş, aşkını aldatırdı
sırrın asıl kaynağında başka bir kadın vardı
tutkuyla başlayan bir aşk hikayesi
işte böyle yarım kaldı
aldatmak adamın üstüne sinerdi
ne kadar aşk ile sarhoş olsa da kadın
bunu elbet anlardı
ama bazen o kadar çok severdi ki
ihanete rağmen unutamazdı
ve aynı yastığa yıllarca baş koyardı...