Aldatma Beni Ağlarım Yoksa

Aldatma beni
Ağlarım yoksa!

Sen en öpüşken dudaksın
En sevişken ten
Kem hüzünlüdür sensizlik
Ve yalnızlık
Gam tadı var gecelerde…
Davudidir sesi bütün hıçkırıklarımın
Bir keder horonudur gidişin
Hele aldatışın;
Bir Nuh ağlayışıdır.

Aldatma beni
Ağlarım yoksa!

Kaç aşkın namlusunda
Ben namertlik eskittim?
Kaç kez karanlığa kar yağdım?
Kar karardı
Taşlar unutup dilsizliğini dile geldi…
Kaç ağustosun en buzul yanında
Sensizliğin üşüme seanslarına yakalandım…
! ! !

Aldatma beni
Ağlarım yoksa!

Gözlerin kırık bir mızrap derdimin sazında
Ölümü yaşama ilikleyen bir çizgi
Oysa ölümdür yaşamın en içe çekik körfezi
N’olur aldatma beni yanarım yoksa
Bak sigaranın yaktığı pantolonumu giyiyorum hala…
Gözyaşlarım akşamın gölü.
Gözlerim elektriği kesilmiş bir şehrin mumu…

Aldatma beni
Ağlarım yoksa!

Aynı mevsimin farklı çiçeği gibiyiz
Ama sen;
Papatyalar içinde bir papatyasın…
Ben seni düşünemeyeceğin kadar büyük seviyorum.
Sakın aldatma beni dert şişer içimde
Lalleşır kelimelerim…
Bakışların nehir olup akar gözlerime…
Gecelerine gammazlanır adım
Gidişinin ardından ölümsüz bir keder nesli türer

Aldatma beni
Ağlarım yoksa!

Ankara dolusu sen
Ankara dolusu tasa
Kılcaldır yalnızlığın derinliği.
Dipsizdir gözlerindeki Yusuf kuyusu.
Nağmelidir bethovın küfürleri…
Bak sakın aldatma beni
Gidişinin hüznünü kaldıramaz metabolizmam
Karanlıklara adapte olamam
İrkilir sensiz rüzgarlarda yabancı yüzüm

Aldatma beni
Ağlarım yoksa!

Yokluğuna hipotezler kurarım
Ampirik ayrılıklar yaşarım boyuna
Ataerkil dertler çekerim
Başka vücutlarda yaşarken seni
Yada başka dudaklarda sevişirken
Çıplak bir iletiyle ruhunu sarmalarım
Ve seni öperek alnındaki şebboydan
Bu şehirde kocaman bir yangın başlatırım.

Aldatma beni ağlarım yoksa…