Farzet ki hiç sevmedi seni bu yürek! ..
Hemde güneşin ufukta batışını sever gibi değil,
Kırağı düşmüş kırlarda boylu boyunca uzanıp,
Tenine dokunmayı sevdiği gibide değil.
Pencerenden giren günün ilk ışığının,
gözlerindeki İlahi yansımasını sever gibi hiç değil! ..
Farzet ki hiç anlamadı seni bu yürek! ..
Hemde bir annenin çocuğunu anlaması gibi değil.
Kızdığındaki gülüşünün,aslında ağlamak olduğunu anladığı gibide değil.
Dinlediğin melodiye iç geçirirken,yüreğinin sesini anladığı gibi hiç değil! ..
Farzet ki hiç özlemedi seni bu yürek! ..
Hemde gecenin sabahı özlediği gibi değil,
Seyrederken bir filmi yanıbaşımda,kaçamak bir bakışını özler gibide değil.
Bir lahza uzaklaştığında,gelişini özler gibi hiç değil! ..
Farzet ki hiç kıskanmadı seni bu yürek! ..
Otobüste yanına oturduğun adamdan kıskandığı gibi değil,
Yolda rastladığın eski bir okul arkadaşından kıskandığı gibide değil.
Telefonda konuştuğun bir dosttan kıskandığı gibi hiç değil! ..
Farzet ki koskocaman bir yalnızlıktı yaşadığın bunca sene benimle,
Farzet ki en acılı gününde bile yoktum yanında,
Farzet ki seninle hiç ağlamadım,aynı bedeni koyarken toprağa içimiz kanayarak
ve aynı toprağı içimiz kan ağlayarak atmadık aynı mezarın üstüne ellerimizle!
Sonra düzeltmedik taşlarını ve el açıp yalvarmadık Tanrıya rahat uyusun diye;
Farzet ki o mağaza önünden geçerken aynı gömleğe takılıp kalmadı gözlerimiz,
Ve aynı duyguları konuk etmedik sevdalı gecelerimizde! ! !
Ve FARZET Kİ bunların hiç biri olmadı,yalandı,yaşanmadı;
Bedeninde ruhunu yitirmiş bir insandım ben!
EY SEVGİLİ,CAN SEVGİLİ,ALDATIRMIYDIN YİNE BENİ? ..
11/11/2007
Kayıt Tarihi : 16.5.2008 21:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!