Aldatılan Zamanlar Şiiri - Nevzat Kökçak

Zaman bir sis perdesi gibi çökerken üzerimize,
Kıraç toprakları işlediği gibi sabanın,
Ve içimizdeki çocuğu halen büyütememişken biz,
Aldatılan zamanlarda zamana yenik düşeriz.

Hüzün bulutları aşarken tepelerin ardından,
Bir çığ gibi büyür içimizdeki yalnızlığın sesi.
Ve biz o masum çocuğu ararken yüreğimizde,
Aldatır bizi hep her daim geçen zaman.

Sevinçlerimiz, hüzünlerimiz olur hep zaman içinde.
Hayat oradan oraya savurur durur kimi zaman.
Ve biz farkına varamadan ağaran saçlarımızın,
Aldatılan zamanlarda zamana yenik düşeriz.

Zaman küçük hediyelerle avuturken bizi,
Zamanlı zamansız hayalimizde canlanırken hatıralar.
Ve alaca karanlık da bir vuslat vakti,
Aldatılan zamanlarda zamana yenik düşeriz...