Aldanmışlara Şiiri - Meriç Çenber

Kararan odamın köşesinde büzülerek kendimi arıyorum
Kederin ve pişmanlığın dipsiz çukurlarının yankısında
Paylaştığımız kalplerimiz ağzımızdan dökülen kelimelerle
Kazananı baştan belli bir oyuna dönüşürse sevgilim

Bu hayatı bana acı çektiren varlıkların kölesi olarak yaşarım
Öğleden sonra parlak güneşin altında ufalan gözlerin içinden
Bir başkası bakar uzaklardaki denizlerin köpüren dalgasına
Sonra ağaçlar ve çiçekler bile benle dalga geçer, bilmez miyim

Zaman, uzaklardan el sallayan bir silüete dönüşüp uçarsa
Ağzıma girecek her lokma ölümüme bir adım daha yaklaştırır
Artık bir başıma, eski yalnızlığımı özlerim, tek kurtuluşumu
Bu zihnimin içindeki kapalı odada bir vals sevgilim

Kendime ıstırap ve karanlığın mesaisine nasıl düştüğümü sorduğum
Uyandırırlarsa düş göreni, anahtarların avcunda durduğunu görecek
Acının tohumları ekilip olgun meyvelere evrimleşecek
Ezelden beri bunu istemiş olanın kim olduğunu
Aynaya bakarken fark edecek