Aldanmışım Şiiri - Hikmet Yaşin

ALDANMIŞIM

Ayrılıyoruz
geceden korkan duygusuz duvarlar gibiydik
aldanmıştık şubat sıcağına
açan tomurcuklar gibi
çocuklarımız, sen ve ben.
Acemilikten olmalı
suskunluğumuzdan belli
hanginizi kucaklasam,
hanginizi öpsem
kolay mı ayırım yapabilmek,
en uzun ayrılık bu
düşünmek bile zor
hadi hoşça kalın
üzülmeyin diyebilmek de,
biliyorum her şeyim hazır
valizimde,
pijamamdan kalemime
defterimden mendilime,
gözyaşların dudaklarında
tomurcuklanırken.
Ve ilk gün,
ilk akşam
somuna talim,
dahası yüzlerce aynı gün.
Sıkışıyorsun sanki düşündükçe
duvarla tavan arasına
neler düşlenmiyor ki,
vatan kurtarmak, ilk sıra
kolay mı
…
…
daha biz özgür düşünmenin
savunusundayız,
emeğin kutsallığının, dürüstlüğün
peşindeyiz.
Kahırlanmıyor mu ranzam
hele görüş saatlerinde,
durabilse
akreple yelkovan
gün boyu biraz ses verebilse
suskun akan Dicle
gülümseyebilse
parmaklıklardan gördüklerim,
siz olsanız,
el ele tutuşup dönenler
bakmam arkanızdan üzgün.
Çocuklarımız ve sen,
aldırmayın sonbahar soğuğuna,
dökülen yapraklar gibi
aldanmayın,
ama ben aldanmıştım sanki.

29 Mayıs 1976
D.Bakır C.Evi