Aldanmak Şiiri - Ferhat Seyhan

Kabahat bizdeydi,
Kabahat bizdeydi ki,
Boş hayallere sarılıp zemheride ısınmaya çalışıyorduk.
Eriyen mumun kısa süren, titrek ışığında,
Bitmeyen bir güneşin sabrını görüyorduk.
Rahmetsiz bir kışın ardında açan çiğdemde,
Bir ömrün baharını seziyorduk.

Kabahat bizdeydi,
Kabahat bizdeydi ki,
Marifeti kış yerine bahardan bildik;
Oysa baharı bahar yapan kıştı.
Yüreğimizi kör bir rüzgâra bıraktık,
Belki de bizi savuran bir bakıştı,
Ya da, ya da bir nakıştı.

Şimdi ellerimiz bomboş,
Düşlerimiz ufka vurmuş seraptan bir ışıktı.
Gönlümüz aşka hasret,
Sevmeyi sanmaktı suçumuz belki de.
Ve yine de darılmak yok!
Çünkü biz hakikatin müşriki olmuşuz,
Hayatın gerçeklerinden daha çok hülyalara tutunmuşuz.