Aldanmak Şiiri - Ferhat Seyhan

Kabahat bizdeydi,
Kabahat bizdeydi ki,
Boş hayallere sarılıp zemheride ısınmaya çalışıyorduk.
Eriyen mumun kısa süren, titrek ışığında,
Bitmeyen bir güneşin sabrını görüyorduk.
Rahmetsiz bir kışın ardında açan çiğdemde,
Bir ömrün baharını seziyorduk.

Kabahat bizdeydi,
Kabahat bizdeydi ki,
Marifeti kış yerine bahardan bildik;
Oysa baharı bahar yapan kıştı.
Yüreğimizi bir kör rüzgâra bıraktık,
Belki de bizi savuran bir bakıştı,
Yada yalnızca bir nakıştı.

Şimdi ellerimiz bomboş,
Düşlerimiz ufka vurmuş seraptan bir ışık.
Gönlümüz aşka hasret,
Sevmeyi sanmaktı suçumuz belki de.
Ve yine de darılmak yok!
Çünkü biz hakikatin müşriği olmuşuz,
Hayatın gerçeklerinden daha çok hülyalara tutunmuşuz.