Uyandırdım nefsimi,
Kalk gidelim rüyâdan.
Aşkın yolcusuyum ben,
Ferâgatım dünyadan.
Dolmuş fâni tuzaklar,
Bu dünya zikre zarar.
Aldanma sen ey gönül,
Aslı bulana saadet var.
Huşû ile secdeden,
Kavuşur vecd hâline.
Dünyevîden vazgeçen,
Girer Cennet ahâline.
Toprak olup gitmeden,
Aç ey kalp gözlerini.
Ahir ömre varmadan,
Saç ey aşk közlerini.
Kayıt Tarihi : 25.7.2012 06:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Okan Karakoç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/25/aldanma-ey-gonul-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!