Zevkii sefa yeridir dünya
Derin bir nefes al gök yüzüne bak
Yel kovan akrebin ensesindeyken
Şehrin suskun sokakları gibiyim
Gölgesi üzerime düşüyor gecenin
Gitmekmi zor kalmakmı
Ben güz olur yapraklarımı dökerim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta