Aldanma Şiiri - Mehmet Çiçek

Aldanma!
Şafağın ince ezgilerine aldanma,
Seni mayıştırmak için orada.
Sinsi sinsi havayı soluyan güneşe aldanma,
Seni yakmak için başucunda.

Dünya bir cennet sanma,
En acı zuhurlar orada.
Söylediğin her sözü dua sanma.
Mabedi saptıranlar orada.

Aldanma!
Gözlerine dokunan güle aldanma,
Dikeni zehir gibidir onda.
Çiçeklerin masum olduğuna da bakma,
En büyük ayak oyunu onlarda.

Bulutların gölgesine sığınma,
Meçhul kapanlarla dolu oralar.
Dağın beyaz büyüsüne kapılma,
Seni yutmak için yaşar oralar.

Rüzgârların sesine kulak asıp coşma,
Korkunç çığlıklarıyla kalp kıran oyunlar onlarda.
Dalgaların suskunluğuna bakma,
Tarifi imkânsız yıkımlar onlarda.

Aldanma!
Dolunayın sihrine aldanma,
Kaybettiğin geceler silah olur sana.
Yıldızların kalemiyle satırlar yazma,
Silemeyeceğin hatıralara dönüşür sonra.

Aldanma!
Hiçbir güzelliğe aldanma.