Aldanma Şiiri - Bilal Karaman

Aldanma ey...
Ben kandan bir damlayım

Demir kozasına bürünmüş kalbin kanatları
Aşk a agu kustu

Eğri bir dal bırakmadan yürüsemde
perde çamur du

Soğuk duvarlara çarptı sevgi

Ar kafesini figan bastı, en derinden

Nice sevgililer geçti
Nehirleri besleyerek
Ayrı yollardan

Başsız ayaklar sürüklendi
Hayatın ücrasında

Nice karanfillerin
Nice çiçeklerin boynu büküldü

Niceleri üşüdü çatallaşan geçitlerde

Nice fırtınalar koptu
Kusurların gayri meşru çehresinde

Ve… Ben ıslandım

Göğü öpen hayallerimin
Yamaçlarından düştüm

Bu yüzdendir
Nişan yüzüğü parmağıma uymaz

Gönlüm aşka her hazırlandığında
Direncin çemberi kalınlaşır

Mutsuzluğun korku duvarları örülür
Sevgiyle suya inen ruhumda

Kaybolmak istiyorum
İlk günkü halimle

Bedenimi bir annenin düşlerine gömüp
Cennetle cehennemin sukuta eriştiği yerde