Aldanma Şiiri - Turgut Uzdu

Aldanma dudaklarımdaki gülümsemeye
Gözlerim onlara inat ağlayabilir
Aldanma gözlerimdeki ışıklara
Ruhum en siyah karanlıkları
Yüreğime bağlayabilir.
Aldanma şen şakrak koşuşuma
Beklentilerim bitebilir azar azar
Yurdun en ücra köşesinde bir yerde
Bulunca kendini gömebilir duygularım
Sessiz, sakin bulunca bir mezar.
Aldanma sakın sevmiyorum dememe
Sensiz hayatın her anı üstüme çökmez mi
Saçlarınla bağlayıp gönlüne
Gözlerinle kurşun sıkarsın da
Bakışın öldürmez mi.
Aldanma harflerin pembeliğine
Mana üzerlerine serdiğim zarif bir tüldür
Şiir dersen eğer
Adını verdiğim caddelerde
Sokaklarına sensizliği serdiğim adsız bir ildir.
Aldanma yanık ezgilere
Gittiğinde durdu renklerin raksı
Sadece sana gülümserdi kalp ağrılarım
Gece gündüz besleyip büyüttüğüm çiçek soldu
Bir ben kaldım yalınız, bir de içi boş bir saksı.
Aldanma ardından seslenmelerime,
Dönüşü yok gidişlere takılıp kaldın
Meçhul mimarlara çizdirmiştim hayallerimi
Neredeyse, neredeyse dumanlar tütecekti sımsıcak
Ayrılık yaşama azmimi, sen giderken ruhumu aldın.
Aldanma seslenişlerime içten içe
Onları sadece ben duyabilirim
Bütün direkleri hasarlı bir binanın içinde
Boynu mahzun, gözleri açık kapalı fark etmeden
Silinmiş hayalleri çizerken sadece ben uyuyabilirim.