bana umutlar verip
yüzüstü bırakıp giderken
“aldattım” sanıp
aldanıyorsun
acılarımın dikenli telleriyle çevirdiğim
anılar mezarlığına
her gün gömdüğüm düşlerimin
katili kim sanıyorsun
ve gün olup
dönünce devran
musalla taşında
sırtında yakasız gömlekle
sanıyor musun ki
“affet”desen
yıktığın
hangi gönülle helallaşıyorsun?
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 16:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bence de en büyük aldatma kişinin kendisini aldatmasıdır, en büyük ihanetin kendisine olduğu gibi.
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)