Sundular katre-i yârı ilk yudumda mest oldum
Âli muhabbetti mühim maksadımı unuttum
Parlak, cürmüm kadar bir od idim kendi halinde
Damlaya divane dolaştım, deryayı unuttum
Muradım odur sönmesin parlayanlar yürekte
Bir sabâ ile uçuşsun zamanla küllenmişse
Hanesinden her has erin dumanlar tütsün, issiz
Henüz dalgalı sesi şu vuslatın gelmesede
Ne hatab kaldı karşında ne de güzün nefesi
Kendinden emin, cesur tek kirpiğin kibritimdi
Gül göremezsin kuyumda üstüm başım yığın kül
Mübalağa değil yokluğun ölümün ta kendisi
Kayıt Tarihi : 22.12.2012 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!