Aldanış… Şiiri - Yüksel Acar

Aldanış…

Medeniyet beşiği derlerdi
Sokaklarında dolaştığın şehre.
Kimse seni tanımıyordu
Ümitsizce yürürken,
Tıpkı senin de kimseyi tanımadığın gibi.

Biraz okumuşluğun vardı ya
Kibir abidesi gibi dolaşırken;
Alleme sanıyordun kendini
Sefil yığınların caka sattığı,
Yap boz yorgunu kaldırım taşlarında.

Fırsatlar şehriydi koca şehir
Fırtınası hiç dinmezdi ki.
Bak sen de tutundun bir rüzgara!
Kim bilir? Hayal bile edemediğin
Umut dolu bulutlara yükseleceğini.

Dün önüne üç koyun verseler
Onları güdemezdin.
Altına, kaymaya amade bir koltuk;
Cukkana, bitmeyecekmiş gibi para pulluk
Çekmiş yeni dostların(!)

Ne a’la hayat kapıda
Sultanını bekleyen merkep ve seyis.
Sanma ki bu devran böyle akar
Arkana dön bir bak!
Her şey mazide kalan bir sonbahar.

Yüksel Acar
İstanbul / Ocak 2015
http://youtu.be/uu0HJK4h0_k

Allame: Derin ve çok bilgisi olan, çok bilgili.
Devran: Zaman, çağ.
Sefil: Sefalet çeken, yoksul.
Caka satmak: Gösteriş yapmak, çalım satmak, büyüklük taslamak.
Cukka: Haksız edinilerek cebe atılan şey.