boşluklarda dolaşırdık zaman zaman
bazen ileride, bazen gerilerde
yüzümüze vuran aydınlık ve karanlık iç içe
göğüs gererlerdi anlamsızlıklara
adım başı kavşaklar, köprüler, işaretler
bir seçim olarak sunulmuşlardı sözde
doğru yol bu muydu diye hiç sormazdık
cebimizde bayramdan kalma anlamsız bir mendil
ayaklarımızda naylonlar
cennete mi gidiyorduk
hep bunu düşünürdük
yaşlı ve gururlu bir ağacın gölgesine sığındığımızda
miskin ve bitkin
…sensizliğim ve ben
ne var ki hiç dinmezdi içimizdeki öfke
hiç kapanmazdı azgın yaralarımız
anılarımız kağıt toplayan bir çocuğun elinde
yeni hikayeler yazılmak üzere
topluma geri dönüştürüldüğünde
kime ne faydası olacak ki
ve şimdi, o işaretler, kavşaklar
köprüler altından ne çok hayatlar geçti
kim kimi aldattı, bir türlü anlayamadık
biz mi hayatı, yoksa hayat mı bizi
demek ki oldubittiye geldik
ve elimizde kalan sadece son bir ölüm
...ve sensizliğim ve ben
Kayıt Tarihi : 25.3.2021 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kararını bizim vermediğimiz bir seçimdi varlığımız..
Nereden gelip nereye gittiğimizi soracak yaşa gelene kadar..
Bakmışız yollar, kavşaklar bizi taşımış, alıp götürmüş kendi alemine..
Sanmışız, bizim irademiz!
Ne alakaysa...
Koca bir aldanmayı ancak "sona doğru" anlamışız!
Harikaydı...
Tebrikler İbrahim, Kardeşim...
Mecbur eden buna yar sen misin?
Soran beni, yarım bulur
Sen bir tek gül ey yar, tamam olur
Hatırlarım, hiç gidemem deyişini
Hatırlarım, erken ölürüm deyişini
Aldanırım ben zaten gülüşüne. Yaşar (soyadını hatırlayamadım)
hayatın kendisi oldubitti zaten. düşünürken analiz edene dek gelip geçen ömür... Yüreğine, kalemine sağlık.
TÜM YORUMLAR (2)