Çökmüş sahillere suskun bir perde,
Dalgalar vururken taşlar titrer de...
Göğün alnı çizik, bulutlar sersefil,
Bir garip inilti yayılır derde.
Rüzgârın fısıltısı bozkırda mahzun,
Dallar eğilmiş, yapraklar yorgun.
Gün, son nefesinde bir hasta gibi,
Ufka yaslanırken sararmış solgun.
Kim var? Kim geçiyor bu ıssız yoldan?
Hangi ruh saklanır gecenin koynunda?
Bir hayal mi süzülen, bir kadın mı yoksa,
Hasretle beklenen eski bir zamanda?
Kayıt Tarihi : 26.2.2025 00:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!