Aldanış Şiiri - Banu Karataş

Uyuyamıyorum ya…
İnsanlar niye böyle ikiyüzlü?
Neden hep beden derdinde ve hep çıkarcı?
Masum kalamaz mıydık?
İyiliği seçemez miydik?
Hep bi fitne fesat hep bi yalan dolan …
Yüzüne gülüp hatta seninle gülüp ağlayıp da arkandan kahkahaları basan insanlar neden var?
Temiz olmak, insan olmak , insanı insan olduğu için sevmek yetmez miydi?
İnsan insana bunu yapar mı?
Böyle dara zora sokar mı?
Gerçekten irade diye kullandığımız şey, sonucunda bunu mu doğurmalıydı?
Masumiyet neden sadece çocuklara atfedilir?
Onlar kadar da mı olamadık?
Ya ben mi çok safım, çok şey bekliyorum hayattan ?
Ya da benim beklentilerim mi ağır geliyor dünyaya?
Anlamıyorum…
Anlayamıyorum…
Anlam veremiyorum…
Bizler madem bir bilinçle geldik dünyaya hele de aklın yolu birse o yolu niye seçmiyoruz?
Yol tektir, birdir.
Amenna
Ama seçim konusuna gelince neden yalanla örtbas ediliyor gerçekler?
Doğruyu, olması gerekeni seçerken bu bir kandırmaca değil mi o zaman?
Ah be neden iyi olamıyoruz?
Kalbimiz niye karardı bu kadar?
Sormak , sorgulamak iyidir de her doğru sorgulanır mı…
Ömür yeter mi sorguya?
Sözler tükendiğinde gözler de mi kandırır insanı?
Hani kalbin aynasıydı ya gözler?
Onu da mı kaybettik yoksa?
Bu dünya bana göre
Ama sana göre değil galiba…