Aldanış Şiiri - Mustafa Sevimli

“Sevincim sevince benzemiyor”
Ve ne de hüznüm hüzne
Kaç zaman yaşadım bir anda
Bilmiyorum
Yeryüzü hiç dar olmamıştı bu kadar
Bastığım toprak utanır mı bir gün benden
Fırtınalar kopsun avuçlarımda
Sevdamı hangi dağın başına koymuşsam
Yerle bir oldu
Düşüncelerim tutarsız
Bu yüzden cümlelerim küskün birbirine
Gözlerim nereye baksa
Orada kalıveriyorum
İşte yeni bir aldanışın başındayım
“İnsan aldandığı kadar insandır”
Yıllardır düşündüğüm bu söz
Nihayet zihnimde bir anlama büründü
Aldatmak bir maharetse
Aldanmak erdemin ta kendisi
Kuşkusuz bir hayat yaşıyorum
Şüphesiz bir inanç taşıyorum
Aklım yetmez benim öyle her şeye
Rahatladı mı yüreğim
Niçin aykırı cümleler gelmez kaleme
10.05.2006