Aldanış Şiiri - Cem Uzungüneş

Kuvars bakışları uğuldayarak
“davul tozu, minare gölgesi” istiyor
dokunulmaz güzelliğiyle - o uğultuyla
hıçkırıklarını boğarak (.....) !

Aktar dede gülümsüyor. Dokunsa
saçlarından altın tozları yağarak
bütün çarşı tarihe gömülecek! (....) “Gel, diyor
sakın ustana söyleme sırrımızı.”

İçerde, düş odasında, çarşının zavallı yalanına
hassas bir aldanış iksiri hazırlıyorlar.
Tozu, gölgeyi ve elbet sır kalacak
baharlı bir duyguyu karıştırarak;
gözyaşlarında kuvars kristalleri! (...)
bilgelikle: saflıkla bakışarak.

Dükkâna döndüğünde
kalfaların kahkahası kaskatı kesiliyor
hınzır bir sezgiyi özenle gizleyen
soylu aldanışının (.....) tılsımıyla.