Aldanı(ş) Şiiri - Sevilay Şakar

Bu bir aldanış öyküsüydü...
Kadın yalnızdı,
Adamla bir ilkbahar günü
Deniz kıyısında buluştular.
Gözlerini kaçırdı kadın...
Yaşadığı acıları saklarcasına..
Adam:
'sana aşık olabilir miyim ' diye sordu..
Kadın şaşırdı.
sustu derinlere dalarak.
Sonra gülümsedi...
Buluşmadan kalan
bir saç telini
Sarıp sarmaladı adam kadın şaşırdı!
Saçının teli benden sorulacak dedi kendinden emin..
Kadın umutlandı..parladı gözleri..
Düşündü.
Yaşamadığı mutluluğu yaşayacaktı belki de..
Ve sarıldılar....
Buluştular,
Saklı akşamlarda...
Titrek dokunuşlarla,öpüşmelerle geçti zaman...
Yaşama inat mutluydu...(lar)
Umursamıyordu artık sisli bulutları...
Herşeyim(sin) ... di parolaları..
Zaman akıyordu...
Adam değişti aniden...belki de
maskesini çıkarmıştı.
bilinmez ki..
Kadını düşündürüyordu
Geceleri uyuyamıyordu tilkilerden..dönüp dolaşan
Ve anladı ki
Hisleri yanılmamıştı yine..
Aşk diye bir şey yoktu..
sevdasını balon yapıp
Adamın
eline vermişti.
uçup gitmişti işte balon onunda ellerinden
Tutamamıştı..yada tutmak istememişti..
Kadın
Aldanmıştı..
Adamın son sözü
çok incitti kadını
Son kez ağlayacaktı....o akşam..
son kez kanatacaktı yaralarını..

Bir varmış diye başlamıştı masal
bir yokmuş diye bitmişti..
Adam ardına bakmadan
kadınsa
adamın sırtında bırakarak gözyaşlarını..
tükenmişdi oracıkta...

Tüketmişlerdi
hayatın yalanlarını çabucak ikiside..

En aptal ama en güzel hikayeydi kadın için

Aldanmıştı
Yaktı bir sigara
üşüyen parmak uçlarıyla...
ve....
geceyi
aldı omuzlarına
girdi geri kuytularına.....