Aldandım Şiiri - Aslı Demirel

Bir zamanlar
Rengarenk ışıklar vardı gözÜmde
Her biri bir ümide uzanan
Her birinde ayrı bayramlar yaşanan
Bir gün gelipte
Çökmüşlüğümün oturacağını bilmezdim gözbebeğimde

Yine sana geldim anne
Bu sefer çok mutsuzum
Sadece sen duy
Duymasın çocuklarım
Hani sen saklardın ya
Hani sen demezdin hiç bana
Korkuyorum şimdi
Onları benimle sürüklemeye mutsuzluğa

Zormuş be anne
Yetmiyor gözyaşım
Dinmiyor yıkılmışlığım
Sadece bir taburede
Ve sadece ben yığılmışım
Bir yürek olsaydı sevgiyle ışıklı
Nasıl da sığınırdım

Yine sana geldim anne
Kabuleder misin beni
Bitmiycek bu çilekeşliğim
Halâ bebeğin olabilir miyim

Ne eskitti beni
Gücüm nerde
Bu kadar büyük müydü gökyüzü
Ben mi küçücüğüm
Sevgiyle acıyla
Hüzünle ümitle
Baktığımı gören gözler kör mü
Bilseydim istemezdim
Suç muydu anne
Suç muydu
Bilemedim

Yine sana geldim anne
Kimsesizim
Kendimi de kaybettim
Affet beni anne
Çok sevdiğine sahip çıkamadım
Ben gibi sandım
Aldandım
Aldandım be anne
Aldandım...

(04 05 2007)