Aldandık Şiiri - Zübeyir Zorlu

Aldandık hemde çok... çirkinlikler süslendirilip bize güzel gösterildi, bazen bayramlık kıyafetleriyle çıktılar karşımıza bazen en güzel kokularla... Gerçek güzellikleri unuttuk maskeli yaşamlara takıldık oysa bir sahabe hayatı kuşanmalıydık, onun gibi yaşayan ona kendini adayan... Ömer olmalıydık mesela efendimize kendi nefsimden sonra seni seviyorum seviyorum dediğinde efendimiz olmadı ey Ömer deyince şimdi seni kendi nefsimdende seviyorum diyen ömer... Ya da Musab bin Ümeyr olmalıydık gözgöze bile hicap eden ama yüzüne birkez bakmak için herşeyden geçen.... Ebu bekir olmalıydık yada yükleyince rıza-i ilahiyi yüreğe tüm varlığndan vazgeçen... Şimdi ne diyebiliriz ne isteyebiliriz ki... sabah ezanına bile kulak tıkayışlarımız var, gözyaşlarımız neden hep bir yerimiz acıdığında akıyor... neden günahlarımızı en büyük yaramız olarak göremiyoruz... Utanıyorum utanamamazlığıma utanıyorum uslanmazlığıma...