Sen, serap içinde ibret,
Gerçek dışında kural gördün.
Dağlardan yuvarlanan merak dolu,
Kayalar gibiydin.
Öyle ki;
Her verilmiş cevabı,
Sual gördün.
Gönlündeki değerlere zevkince
Nazarlık taktın.
Bazan çaput bağladın,
Bazan mum yaktın.
Sen,
Rabb' ına kul değil,
Rabb' ının kullarına tutsaktın.
Alime hor bakıp
Zalimi sevdin de,
Zalimi zalim diye sevmedin.
Gün geldi yaş ilerledi.
Gün geldi yere çakılı taş ilerledi.
Sen neyledin?
Kayıt Tarihi : 1.2.2018 09:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selahaddin Çekmegil](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/02/01/aldanan-insanin-portresi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!