.Alda koy yüreğimi sevda masasına

Sizler beni nasıl görüyorsunuz
Orasını bilemem
O gözler sizin
ben sizleri çiçek tarlaları gibi görüyorum
bu gözlerde benim
Benim gözlerim sevgiye bakıyor
Ben şairim yarenler

Ben hiç su içmedim şadırvanlardan
Ne İsa’yla ne Musa’yla
Haç da çıkarmadım günah da çıkarmadım
Kandillerde ağladım kadersizliğime

Sevdanın altın çığlıkları düştükçe yüreğime
Yumrukladım döşümdeki kara sevdaları
Ben ayrılığın yürek yarasını taşıdım
Kalbe saplanan bir Çerkez kaması gibi
Ben şairim yarenler

Gecelerim kafiyelere tutsak
Gündüzlerim hecelere gebe
Ben sevdanın yürek yarasını yaşadım
Kara sevdalar terk etse de beni
Hep karası kaldı anlımda
Uzak doğunun çıkmaz mürekkebi gibi
Ben şairim yarenler

Ne kadar yaşadım nereye kadar yaşadım
Orasını bilemem
Yaşamak bir soluktan ibaretse
Yaşadık işte
İhanetler zincirinde yaşadım ben
Benim sevdalarımın ömrü kısa oldu
Sevsem de korkarak sevdim
Onun için ağız dolusu gülmedim ben
Timsahların göz yaşlarına güldüm
Basmadım yılanların kuyruğuna
Engereklerin başlarını okşayarak yaşadım,
Ben şairim yarenler

Alda koy yüreğimi sevda masasına
Gör bak nasıl çırpınıyor
Güvercin yavrusu gibi
Tusunomi gibi geliyor gönül dalgalarım
Cemre rüzgarlarıyla esiyor
Yangınlar içerimde
Kıyametler kopuyor gönül tünelimde
Ben öldükçe sevdim
Sevdikçe öldüm
Zaman kırıntıları arıyorum
Parke taşlarında
Ben şairim yarenler

Bu hayat denilen rüyanın
Neresinde uyanırız bilinmez
Savurur ayrılık rüzgarları
Bir düşün uzayına
Zamana kelepçe vururum
Yedi kat yerin altında
Ben şairim yarenler

Gel sen de gel
Sen de alışırsın
İhanetler zincirinde yaşamaya
Benim dergahımda öğrenirsin
Bir sabretmeyi
Bir de karşılıksız sevmeyi
Ben şairim yarenler

HALİL ÇİMEN AŞIK BORANİ