Albina Şiiri - Ramazan Boran

Ah albina ..
Ah şeb-i Leyla'm
En Ekber nidâlarıyla uyanan ..
Sürgününde seher kokan sarı ezan çiçeğim!
...

Ah benim göç yollarına meâlini dokuyan nefesim
Bir ikindi gölgesi gibi çöker omuzlarıma
Özlemin sansürsüz ve doğurgan hüznü
Ah benim ses tellerinde tüneyen kuşları nâmesiyle titreten
bin ömürlük ezgim!
Tefsiri kambur bir cümlenin yükleminde,
Azığı azar azar elinden ç'alınan vasıfsız eylemim!
...
Biir denizi taşıracak kadar çalkalansa da içi
Yansa da ateşi kavrayacak kadar
Dışı hiçbir günahın boğamadığı kadar
masum ve temiz ..
Lehçesi lâldır viranemin
...

Ah benim çekildikçe külistaneye dönen zikrim
Zerrelerimin tıknefes civanperçemi
Tekkemin kandilleri sönük
Daha çok var sabaha
Yokluğun kapkara bir yatak
Vakti gelmeden uyuyamam ben
vaktinden önce ölmem!.
Ne çok genleşiyor saatler, ne çok ömürsüz
Üstümde bir nazar değmesi
Tebliği bir ulu leke düşürür suya
Ne çok kurşun döktürür hücremin kaburgalarına
Elem dediğin şey bir hışımla gelir yatsıya
...

Ah albina ..
Ah şeb-i leyla'm!

Ellerini uzat!
Ruhumun kimyasına kelebekler kondur yeniden
Sebilay saçlarından aşk taşır fecrin ışıklarına
Parmaklarınla baharı emzir
Kün'e amade değil.miyiz
Aşkın tabiatından tek'bir sür dudağına
Evvelden beri hicran var
Vuslatın miladı sensin
Sancısını dur de ve doğur beni gözlerinden
Kırmızının adıyla oku
Niyet ederek üç kez fısılda kulağıma
Adımı ver sonra
Adımı ver albina
Adımı seninle sevindir
...

rb